Zdrowie, bo tak należy określić predyspozycję do życia, określa się nie po moczu wynikach, ale realnej możliwości i umiejętności porządkowania świata według, w uzgodnieniu, z wolą Tego, który ten świat kreuje nam każdego dnia. Taka to zależność stworzenia od Stwórcy, że widzi, słyszy, czuje to, co mu się pokaże, na co wyczuli. Stąd predyspozycja ciała prowadzi do możliwości w momencie styku z łaską, czyli błogosławieństwem.
Zahamowanie w rozwoju spowodowane odejściem od drogi zbawienia na manowce życia, czyli parking dla krnąbrnego dziecka staje się permanentne i nie ma z niego wyjścia jak tylko ofiara czyjegoś życia.
Z drugiej strony ofiara ta przyjemność sprawia, choć czasami bolesna i ma kształt krzyża, na którym Pan ofiarę zawiesza, by rozlać całe morze miłosierdzia na otaczający świat, tym samym zapładniając nim, nasieniem Ducha Ziemię czyniąc ją tym samym poddaną. Nikt tej nauki lepiej nie zrozumiał jak Jan, dając głowę za swego Pana, którego ledwo znał, lecz bardzo, z całego serca kochał.
Stąd cała historia przybiera inny kształt, kiedy ten, za którego Jan życie oddał, staje się synem Jana, a Jana może Ojcem Świętym nazywać.
Otrzymane: 5.VI.2020 KRK