Ekumenizm i eklezja
Ut unum sint
Na krzyżu Jezus zbawia człowieka. Nikogo nie potępia, nawet zbrodniarza, którego z sobą zabiera do raju. Poszukuje każdej okazji, każdego skruszonego serca, by wyrwać człowieka z więzi grzechu. To misja Jezusa, która nadal trwa. Następstwem zbawienia człowieka jest powołanie do domu Ojca całej rodziny ludzkiej jako ekumeniczna wspólnota.
Pragnę szczególnie podkreślić wymiar eklezjalny Kościoła Chrystusa jako szczególna wspólnota stołu Eucharystycznego. Z niej wynika rodzicielstwo do życia zgodnie z zamierzeniem Boga Ojca, aby wszyscy stanowili jedno. W tym ma się wypełnić wola Ojca. Życie bowiem nie polega na błędnych manipulacjach genetycznych, ale na wiernym naśladowaniu Jezusa Chrystusa w miłości do Ojca i człowieka, jako swojego umiłowanego brata.
Miłość ma się przejawiać w codziennych odruchach, czynach miłosierdzia, ale też w gotowości by ponieść ciężar drugiego człowieka, pomóc mu dzwigać krzyż jego istnienia ku większej chwale Boga. Życie to nie bajka, nie kreskówka, ale realny wymiar ofiarowania tu i teraz.
Eklezja = wspólnota
- Cel:
powiększanie dobra - Środek:
spotkania i wspólna praca - Nagroda:
dobytek/dobrobyt/dobro bycia - Podstawa:
zaufanie i datek = wyraz miłosierdzia - Pomoc:
wstawiennictwo św. Jana Pawła II u Boga - Sposób działania:
regularna i systematyczna praca - Obrona:
ufność we wszechmoc Boga - Podsumowania:
sobota - Początek nowego etapu:
niedziela
Słowa otrzymane: 27 III 2018 w Sanktuarium JPII w Krakowie