Miłość Chrystusa do nas
Dives in misericordia
Miłości do świata człowiek nie może, nie ma prawa zawłaszczać. Źródłem, fontanną miłości jest serce człowieka, w którym ukrywa się poprzez tajemnicę prawa naturalnego sam Pan, dawca życia, źródło wszelkiego dobra. Zagrożeniem dla świata, dla Polski, dla każdego człowieka nie jest globalny totalitaryzm na łaskach możnych tego świata, ale zamknięcie tego pierwotnego tabernakulum miłosierdzia jakim jest serce człowieka, odwieczny i nieskończony dar.
Cud zmartwychwstania oświeca nasz sposób pojmowania ciała jako tabernakulum ducha. Zamknięcie roli człowieka do istoty wprawdzie rozumnej, ale nie potrafiącej kochać spycha go do roli wykwalifikowanego zwierzęcia, niezdolnego do podtrzymania i rozwijania duchowego jestestwa, który w darze stworzenia otrzymał od Boga w akcie miłosierdzia.
Prawem człowieka i jego pierwotną potrzebą jest kochać i być kochanym. Za tym prawem ukrywa się tęsknota za byciem częścią wspólnoty, komunii ze Stwórcą, która zapewnia uczestnictwo w życiu Kościoła. Tęsknota ta, tępiona przez wystawienie serca człowieka jeszcze niedojrzałego na pożądania, którym niezdolne jest się oprzeć zamyka to serce na uczucia i możliwość dzielenia się sobą w relacji człowiek do człowieka zgodnie z zamierzeniem Boga Ojca i Stworzyciela człowieka.
Czułość serca można odbudować poprzez ciągłe zbliżenie do najczystszego źródła miłosierdzia jakim jest Eucharystyczna ofiara samego Boga.
Słowa otrzymane: 27 III 2018 w Sanktuarium JPII w Krakowie